بررسی تداخل گیرنده های nmda هسته اکومبنس با گیرنده های موسکارینی در حافظه

زمینه و هدف: با توجه به اینکه مطالعات نشان دهنده برهمکنش بین nmda و سیستم کولینرژیک است، این مطالعه با هدف تعیین اثر گیرنده های nmda در هسته آکومبنس بر روی فراموشی القاشده با اسکوپولامین انجام شد. روش بررسی: در این مطالعه ابتدا موش های صحرایی با تزریق درون صفاقی کتامین هیدروکلراید همراه با زایلزین بیهوش شده و سپس در دستگاه استریوتاکسی قرار گرفتند. دو کانول mm2 بالاتر از پوسته هسته آکومبنس گذاشته شد. به تمامی حیوانات قبل از شروع آزمون رفتاری، برای بهبودی یک هفته فرصت داده شد. سپس حیوانات در دستگاه یادگیری اجتنابی غیرفعال مدل step-through آموزش دیدند. تزریق داروها بعد از آموزش موفق و قبل از آزمون انجام شد. حیوانات 24 ساعت بعد از آموزش تست شده و میزان تأخیر حیوان در ورود به خانه سیاه، به عنوان معیار حافظه رت های نر نژاد ویستار اندازه گیری شد. از آنالیز واریانس یک طرفه و تست توکی برای آنالیز داده ها استفاده شد. 05/0>p به عنوان سطح معنی دار در نظر گرفته شد. یافته ها: تزریق اسکوپولامین یا nmda به داخل هسته آکومبنس باعث تخریب حافظه در موش ها شد، اگرچه تزریق همزمان دوز غیرمؤثر nmda با دوز غیرمؤثر اسکوپولامین هیچ اثر معنی داری بر حافظه نداشت، اما دوزهای مؤثر nmda مانع از اثر فراموشی زای اسکوپولامین بر حافظه مهاری اجتنابی شد. از طرف دیگر، تزریق آنتاگونیست رسپتور nmda؛ یعنی mk-801 به تنهایی به داخل هسته آکومبنس، هیچ نوع تغییری در حافظه ایجاد نکرد و تزریق همزمان آن نیز با دوز مؤثر اسکوپولامین نتوانست از اثر تخریبی داروی اخیر جلوگیری کند. نتیجه گیری: یافته های این مطالعه نشان داد رسپتورهای nmda در هسته اکومبنس در تعدیل فراموشی القاشده با اسکوپولامین دخیل هستند.